Dzisiaj skauci przynieśli światło betlejemskie do pozornie pustej szkoły. Bo choć szkolne sale są puste już od kilku tygodni, to szkoła cały czas tętni życiem. Należy pamiętać że szkoła to nie tylko mury, ale przede wszystkim ludzie. To uczniowie, nauczyciele i wszyscy jej pracownicy. Dlatego to światło jakie dzisiaj tutaj trafiło, zanosimy w sposób duchowy do domów naszych uczniów i pracowników szkoły. Niech oświeca ono nasze myśli, aby zawsze były pełne nadziei, niech oświeca nasze drogi, aby zawsze prowadziły przed dobro i miłość do drugiego człowieka, niech oświeca naszą wiarę, aby zakorzeniała nas w Bogu. Niech Bóg w tym drobnym płomieniu jednoczy nas przy sobie.
Jest taka jedna godzina w roku, gdy Niebo pochyla się tak nisko nad ziemią, że Bóg jest na wyciągnięcie ręki i Jego odwieczne skarby miłości. Jest taka jedna godzina w roku, gdy wszystko jest możliwe. Obietnica z nią związana jest naprawdę wielka! Oto Matka Najświętsza ogłasza, że przez sześćdziesiąt minut w roku Niebo staje nad nami otworem, że każdy, kto w tym czasie zamknie trzymany nad głową parasol niewiary, otrzyma od Boga to, co mu najbardziej potrzebne. Matka Boża, objawiając się w Święto Niepokalanego Poczęcia, 8 grudnia 1947 r., pielęgniarce Pierinie Gilli w Montichiari we Włoszech powiedziała: “Pragnę przysposobić wasze serca do wspaniałej godziny łaski. Chciałbym, abyście byli świadomi jak ważną jest i jak wiele dusza może wyprosić”. Zatem: Godzina ta jest otwarciem się Serca Bożego na wszelkie potrzeby ludzkości. Jest wylewem Bożej miłości na biedną ludzkość. Jest rozlewem Bożego miłosierdzia na każdą duszę. Jest niebywałym czasem, gdy niejako Bóg nie może oprzeć się prośbom dusz, które za wstawiennictwem Niepokalanej pragną wybłagać potrzebne łaski dla duszy i ciała. To czas, który jest dowodem na nieskończoną, niebywałą miłość Boga do człowieka. Bowiem to On sam ustanowił ten czas, by móc wysłuchać wszelkiego błagania. Pozwala Maryi przychodzić do nas, by zbierać z naszych serc wszelkie prośby i zanosić je przed Boży tron. A On patrzy na składane przez Matkę Najświętszą modlitwy i obdarza swoim błogosławieństwem. Bóg sam widząc panoszące się zło na świecie ustanowił ratunek dla niego. To właśnie godzina łaski, kiedy możemy prosić o wszystko i jeśli jest to dobrem dla dusz, Bóg spełnia prośby. W godzinie tej możemy przedkładać wszelkie nasze bolączki, wszelkie cierpienia fizyczne, duchowe, moralne, wszelkie trudne sprawy, sprawy, które wydają się nie do załatwienia, wszystko, co wywołuje cierpienie naszych serc i dusz. Wszystko, co jest ciężarem dla nas i naszych bliskich. Bardzo ważna jest modlitwa za grzeszników, modlitwa o ich nawrócenie, za dusze czyśćcowe, za dusze zagubione, za dusze zalęknione. Od 12.00 do 13.00 będziemy więc uwielbiać Boga za Niepokalaną trwając w „Godzinie Łaski”. Zapraszamy więc nauczycieli i uczniów do modlitwy w tym czasie, aby podziękować, Matce Bożej za Jej Miłość do nas oraz za to, że wstawia się za nami wyjpraszając nam potrzebne łaski, których tak bardzo potrzebujemy na każdy dzień życia pracy i nauki. Informujemy także, że w tym dniu od godz. 12.00 nie ma już lekcji zdalnych. Niech więc czas pracy lekcyjnej wypełni nasza modlitwa do Boga za wstawiennictwem Matki Bożej Niepokalanej.
Święty Mikołaj, chociaż był jednym z najbardziej popularnych i ukochanych świętych, to jednak z życia jego znamy mało faktów historycznych. Wiemy, że był biskupem Miry, małego portowego miasteczka w Małej Azji. Do portu tego zawijały statki z różnych krajów, wioząc towary i nowiny. Mira, po której dzisiaj nie ma już śladu, w III i IV wieku była miastem kwitnącym. Wówczas żył św. Mikołaj. Miał bogatych rodziców, ale wkrótce ich stracił. Gdy dorósł, postanowił poświęcić swe życie Bogu i bliźnim. Posłuszny słowom Chrystusa rozdał cały swój majątek ubogim. Często pomagał biednym, dzieciom, sierotom, kładąc im nocą pieniądze na parapetach okien. Udał się z pielgrzymką do Ziemi Świętej. Cudownie uratował tonący okręt, na którym płynęli i dlatego jest patronem żeglarzy. Po powrocie mieszkańcy Miry wybrali go na swego biskupa. Jako biskup – Mikołaj prowadził święte życie, był mężem modlitwy, pełnił dobre uczynki dla innych i był ukochanym ojcem dla sierot. Za cesarza Dioklecjana, który prześladował chrześcijan, biskup Mikołaj był wtrącony do więzienia i cierpiał bardzo wiele. Chciał umrzeć za Chrystusa jako męczennik. Gdy ustały prześladowania za cesarza Konstantyna Wielkiego, św. Mikołaj wrócił do Miry. Tu był dalej kochanym ojcem dla biednych i sierot. Zmarł ok. 350 roku. Będąc w niebie nadal pomaga wszystkim, którzy modlą się do niego. Ciało św. Mikołaja włoscy kupcy przenieśli w roku 1807 do Bari we Włoszech. Obrali go za swego patrona kupcy, bankierzy, marynarze i więźniowie. Ale za to, że był tak dobry dla małych sierot, najbardziej kochają go dzieci, a wszyscy naśladują, czyniąc radosne niespodzianki innym. W XIII wieku pojawia się w szkołach zwyczaj rozdawania pod patronatem tego świętego zapomóg i stypendiów. Ze szkół zwyczaj ten szybko przeniknął do rodzin. Powstało bardzo wiele zwyczajów związanych ze wspomnieniem św. Mikołaja w dniu 6 grudnia. Dzieci w przeddzień piszą listy, w których proszą o wymarzone prezenty, wystawiają wspaniale wyczyszczone buty czy też zawieszają specjalnie na ten dzień przygotowany czerwony but mikołajowy, aby w nich znalazły się w nocy upragnione niespodzianki. W postaci tego świętego Pan Bóg ukazuje nam swoją obecność i swoje oblicze. W nim „do nas przemawia i daje nam znak Królestwa swego”. W nim mamy „potwierdzenie prawdy Ewangelii” (KK 50).JAK SPĘDZIĆ WIECZÓR MIKOŁAJOWY ?Dzień św. Mikołaja jest okazją do kształtowania postawy altruistycznej. Naśladując niezwykłą dobroć tego świętego biskupa, pragniemy świadczyć dobro, sprawić innym radosną niespodziankę. Jest to postawa dojrzałej miłości. Wypracowując w sobie taką postawę, niesienia innym dobra i radości, najlepiej przygotowujemy się na spotkanie z Chrystusem w wieczności i na owocne przeżycie samych świąt Bożego Narodzenia. Zgodnie ze słowami św. Pawła, który stwierdza, że lepszą rzeczą jest dawać aniżeli brać, wieczór św. Mikołaja niech będzie okazją do wielu miłych niespodzianek i do wzajemnego obdarowywania. Rodzice starają się dla dzieci przygotować wymarzone przez nie niezbyt kosztowne upominki, a dzieci dla rodziców – prezenty przez nie wykonane w formie maskotek, kukiełek, rysunków, rzeźb, obrazów, wierszy czy też inscenizacji i zabaw. Należy również pamiętać o innych osobach spoza kręgu rodzinnego, dziadkach, krewnych czy też chorych i potrzebujących. Przed uroczystością św. Mikołaja wypieka się pierniczki mikołajowe, których część zużywa się w czasie uroczystości, a część pozostawia na Boże Narodzenie. Cały wieczór winien mieć nastrój religijny; tzn.: palą się świece w wieńcu adwentowym lub na ołtarzyku rodzinnym, śpiewamy pieśni o św. Mikołaju lub adwentowe, czytamy Pismo Św., opowiadania o życiu św. Mikołaja, nie zapominamy o modlitwie, by św. Mikołaj dopomógł przygotować serce na dobre "Wiem, Święty Mikołaju! Są ważniejsze sprawy, od „Simsów” pod choinkę, klocków do zabawy..." - jak dzieci modlą się do swojego patrona? Mikołaj urodził ok. 270 r. w Licji (południowe wybrzeże Azji Mniejszej) w miejscowości Patara. Od najmłodszych lat był bardzo wrażliwy na nieszczęście innych. Po śmierci rodziców dzielił się chętnie swoim majątkiem z biednymi. Został wybrany biskupem Myry i od razu podbił serca wiernych nie tylko gorliwością pasterską, ale także troską o ich potrzeby materialne. Jak mówi tradycja, zmarł 6 grudnia w wieku prawie 70 lat. Podobno w chwili jego śmierci ukazały się anioły i rozbrzmiały chóry anielskie. Jego wspomnienie obchodzimy 6 grudnia. Już w średniowieczu uznano go za patrona dzieci, dlatego właśnie dzisiaj zachęcamy do tego, by razem z dziećmi pomodlić się do tego świętego.
